İnsan, o gün nereye kaçalım der hayır asla kaçış yok, dönüş Allah’a dır.
Aziz Mahmud Hüdayi Hazretlerini bilirsiniz. İşte onun da başından böyle bir olay geçiyor...
Tefekkür ediniz, umulur ki ibret alırsınız, umulur ki muhasebe edersiniz...
Her surede olduğu gibi bu surede de hâla insanların çözemediği, belki de hiç çözemeyeceği sırlar mevcuttur. Onun için Kur´ân-ı Kerim’in fethası, zammesi, kesresinin bahası biçilemeyecek özellikleri va
Rasûlullâh (s.a.s), kendisinden sonra rahatı yerinde, koltuğuna yaslanmış bir vaziyetle hadislerini bir kenara itecek olanlara işaret etmiştir. Böylelerini "Sizi bu halde bulmayayım!" şeklinde uyarmış
Beş vakit namazı kılmayanların imanları zayıflar ve kendilerinin de zamanla tepetaklak yuvarlanarak imandan çıkmalarından korkulur. “Allah sizlerin imanlarının zâyi olmasını istemez.”(Bakara, 2/142)
Yoluna bağlandım dönmemesine Yaşarım yaşarım ölmemesine Ağlarım ağlarım gülmemesine Kederi önüme kattım giderim.
Bu günden daha şiddetli bir günle ashâb karşılaşmamıştır. Bunun üzerine onlar, başlarını önlerine eğerek hüngür hüngür ağladılar.
Gerek Kur’ân-ı Kerîm’de gerekse hadislerde anlatılan, bize öğretilen onlarca ayet ve hadis görmekteyiz. Bunlardan da duanın “ibadetin özü” olduğunu daha iyi anlamaktayız. Sahabe-i güzîn efendilerimiz
"Peygamberi sevin, itaat edin, Allah da sizi sevsin, günahlarınızı affetsin!” (Âl-i İmrân, 3/31)
Melhame-yi suğrâdan, melhame-yi kübrâya doğru yol alıyoruz.
