Ben henüz küçük bir çocuktum. Havanın çok sıcak olduğu bir gün Rasûlullâh (s.a.s), ana-babamı ziyaret etmek için bize gelmişti.

Rasûlullâh (s.a.s), şaka ve lâtife yapmayı sever, kendisi ile şakalaşılmasından da hoşlanırdı. Örneğin bir gün, samimiyet ve sadeliğinden ötürü pek sevdiği Zâhir adında birine, arkadan belli etmeden yaklaşıp kollarından tutarak, şöyle haykırdı:

“Kim bu köleyi satın almak ister?”

Zâhir, başını çevirip karşısında Rasûlullâh’ı görünce, bundan çok memnun oldu ve:

“Ey Allah’ın Elçisi! Kimse çıkıp da benim gibi basit ve değersiz biri için para vermez!”

Bunun üzerine Rasûlullâh şöyle karşılık verdi:

“Ama senin değerin Allah’ın nazarında büyüktür.” (Ahmed b. Hanbel, Müsned, II, 161)

Rasûlullâh (s.a.s), özellikle küçük çocuklarla şakalaşırdı. Gerçekten, bunlarla ilgili çok sayıda anı nakledilir. Kendisine bu tür bir şaka yapılmış olan ve bununla özellikle iftihar eden bir sahabî, daha sonraki yıllarda şöyle anlatıyordu:

“Ben henüz küçük bir çocuktum. Havanın çok sıcak olduğu bir gün Rasûlullâh (s.a.s), ana-babamı ziyaret etmek için bize gelmişti. Biraz soğuk su ile hararetini giderdi ve ağzında doldurduğu suyun bir kısmını tam yüzüme fışkırtıp beni ıslattı. İşte ben, yüzüme fışkırtılan bu mübarek suyun bereketiyle hiç yaşlanmadım!” (Buhârî, 80/31)

Abdullah adında, bir sahabe vardı. Bir gün pazardan veresiye bazı şeyler almış ve bunları Rasûlullâh’a hediye etmek üzere getirmişti: Satıcıya da, bunları Rasûlullâh (s.a.s) hesabına satın aldığını söylemişti. Daha sonra bu satıcı alacağını istemek için Rasûlullâh’a müracaat ettiği zaman, bu Hımâr vurdumduymaz bir şekilde:

“Yâ Rasûlullâh! Sana bir hediye sunmak istemiştim, ama param yoktu...” deyince, Rasûlullâh (a.s) gülümseyerek satıcıya eşyanın bedelini ödemiştir. (Buhârî, 86/5)