Ağaçların Yaprakları Adedince Şükürler Olsun
Günlerden bir gün, İsa (a.s) ağacın altında ibadet eden birini gördü...
Kıssa bu ya, asıl olan hisse alabilmek değil mi? Günlerden bir gün, İsa (a.s) ağacın altında ibadet eden birini gördü.Dikkatlice baktığında adamın ayaklarının felçli olduğunu anladı. İki gözü de görmüyordu. Vücudunda ise baras hastalığı olduğu anlaşılıyordu. Ama adam bütün bunlara rağmen, mutluluktan uçacakmış gibi dua ediyordu:
– “Ey nice zenginlere vermediği nimeti bana ikram eden Rabbim! Sana ağaçların yaprakları sayısınca şükürler olsun!..”
İsa (a.s) kötürüm adama yaklaştı:
- Ayağın yürümüyor, gözün görmüyor. Bedenin de sıhhatli görünmüyor? Peki hangi nimettir, nice zenginlere verilmediği halde sana verilen?
Diye sordu.
Kapalı gözleriyle sesin geldiği yana yönelen kötürüm adam dedi ki:
- Allahü teâlâ bana öyle bir kalp vermiş ki, o kalple O’nu tanıyorum. Öyle de bir dil vermiş ki, o dille de O’na şükrediyorum. Halbuki, dünyanın serveti elinde olan nice zenginler var ki, kalbinde O’nu tanıma sevinci, dilinde de O’na şükretme mutluluğu yoktur. Ama Rabbim bana bu sevgiyi ihsan eylemiş.
İsa (a.s);
– “Ver şu elini öyle ise!” diyerek elinden tutar, gözlerinden öper. Peygamberin dudaklarının değdiği gözler anında açılır. Karşısındakinin İsa (a.s) olduğunu görünce heyecanlanan adam:
- Sen şu ölüleri dirilten, hastalara şifalar bahşeden mucizelerin sahibi Peygambersin, der. Sonra da ayakları üzerine kalkabildiğini anlayınca söylediği ilk sözü şu olur:
- Yâ Nebiyyallah! Sendeki bu mucizeler de O’ndan değil mi? Öyle ise izin ver de geç kalmayayım, O’na şükredeyim, diyerek hemen yere iner, başını secdeye koyar ve der ki:
– “Rabbim! Seni tanıyan bir kalple, şükreden bir dil nimetinin şükrünü yapmaktan acizken, şimdi gören bir çift gözle, yürüyen iki de ayak lütfettin. Artık bilemiyorum nasıl şükretmem gerekiyor bu eşsiz nimetler karşısında?”
Adam bunları söyledikten kısa bir zaman sonra ruhunu teslim eder.
Hadiseye şahit olanlar İsa aleyhisselama derler ki:
- Yâ Nebiyallah! Onu secdeye indiren nimetlere biz tâ baştan beri sahibiz. Ama hiçbirimiz onun duyduğu gibi bir mutluluk duymadık.
İsa (a.s) da onlara şöyle buyurur:
- Öyle ise, tefekkür edin, siz de düşünün! Düşünen, sahip olduğu nimetin farkına varır. Düşünmeyen ise kendisini mahrumiyette sanır!
İnsanoğlu nimet içerisinde iken nimetin kıymetini idrak edemez. Balık suda iken suyun kıymetini bilmediği gibi. Ne zaman ki su’dan bir mahrumiyet olur işte o zaman çırpınmaya başlar ama iş işten geçmiştir...Artık yolun sonu görülmüştür.
Ya Rab! Zatının, sıfâtının, esmâının, efâlinin hudutsuzluğunca verdiğin nimetlere şükürler olsun .
Yusuf Selim diğer yazıları
- 11 Eylul 2022 Çorak Gönlümüze Teveccüh Ettiniz
- 01 Aralık 2021 Bu Gece Bir Rüya Gördüm
- 28 Ocak 2020 O´nunla Bir Gün –Hatırat
- 28 Eylul 2019 Ahvalimiz ve Akıbetimiz
- 09 Mart 2018 Ey Ahâlî, Rükû ve Secdelerimizle Hakk’a Meylimizi Artıralım
- 29 Ekim 2017 Ahî Evran (k.s) ve Ahîlik
- 31 Ocak 2016 Gönül Dokuyan Bir Güzelin Huzurunda
- 31 Ekim 2015 Ey Derviş, Ey Tâlib!
- 03 Kasım 2012 İhvan İle Hasbihal
- 11 Mart 2012 Mehmed’i FATİH Yapan AKŞEMSEDDİN
- 29 Aralık 2011 Lale (Lala) Camii
- 12 Ekim 2010 Necip Fazıl Kısakürek´in Kaleminden İbn-i Teymiyye